haftasonu

bir haftasonu daha bitti ben daha ne olduğunu anlayamadan. 
pazar günü için 20 küsur yıllık arkadaşım, eşi ve en son 15 günlükken gördüğüm şimdi 2,5 yaşında olan oğulları ile geleceklerdi. öğle yemeğine balık sofrası düşünmüştük kolaydı. kahvaltının yanına ne zamandır aklımda olan bir havuçlu kek yapmaya niyetlendim. akşam saat dokuzda sıvadım kolları üstüme yapışan ataletimden ancak kurtulup. tarifte bir bardak diyordu, rendelediğim havuç iki bardağa yakın olunca amaaaan dedim ne olabilir ki. hepsini koydum. dokuzbuçukta keki fırına attım. 30-35 dakika yazmışım deftere. daha önce yapmıştım. demek o kadar sürmüş onu geçe olur fırını kapatır yatarım diye de bir hayal yaptım kendime. saat onda kekin ortası çorba gibiydi. hadi bi 10 dakika daha. sonuç değişmedi. çorba durumu devam. hadi 15 dakika daha. cık olmadı. 10 dakika daha. derken derken benim kek tamı tamına iki saatte pişti. hep o fazladan bir bardak havucun suçu. kek artık kakaolu keke dönmüştü her yeri katılaşabildiğinde. ortası delik kalıba niye koymadım ben diye eseflendim durdum fırının başına gidip geldikçe.  en son üstüne alüminyum folyo örttüm, fanını kapattım, normal alt-üst ısıtmaya aldım fırını. son onbeş dakikayı da pişirip fırını kapattım. Allah kerim dedim. ne olacaksa olur artık. 
ertesi sabah keke küs olduğum için hiç yüzüne bakmadım ve poğaça yaptım, tam fırına attım ohhh dedim, bizimkiler aradılar yakınlardalar. tam zamanında.
 
sonra patates tava yaptım pazar kahvaltı klasiği. sonra yumurtasız kahvaltı olmaz dedi kocam, baktı bende hayır yok, ben yaparım dedi. ben yemem dedim. yaptı valla, güzel de olmuştu, sarısı falan yerinde. aç kalmaz bu adam:)))



evler, hayatlar, çocuklar üzerine kurulu uzun sohbetler, yakındaki bir alışveriş merkezinde bir tur. öğle yemeği klasik balık, salata, ıvır zıvır yan mezeleri. 



velhasılı kelam uzun güzel bir gün oldu. 
hep güzel kalın...